Το Κιότο είναι η πιο ιστορική και ταυτοχρόνως πλέον φινετσάτη πόλη της Ιαπωνίας. Ένα ταξίδι στο Κιότο ισοδυναμεί με μια περιήγηση σε 11 αιώνες ιαπωνικής ιστορίας. Είναι η πραγματική πρωτεύουσα αυτής της παράξενης χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Εδώ έχουν γεννηθεί οι παραδόσεις, η θρησκεία, η αισθητική, η τέχνη. Το ολάνθιστο Κιότο των κερασιών και των εκλεπτυσμένων κήπων διατηρεί αναλλοίωτο το χρώμα του και την αυθεντικότητά του, αρνούμενο να συνθηκολογήσει με το μέλλον.
Αν κάποιος θέλει να γνωρίσει την αληθινή καρδιά της Ιαπωνίας, πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί στο Κιότο. Βρίσκεται στο νησί Honshu και υπήρξε πρωτεύουσα με το όνομα Heiankyō από το 794. Αργότερα η πόλη μετονομάστηκε σε Κιότο, που σημαίνει “Πρώτη Πόλη” και παρέμεινε πρωτεύουσα της Ιαπωνίας μέχρι το 1868. Ωστόσο δεν έχασε ποτέ τα σκήπτρα του στην συνείδηση των Ιαπώνων, ως το κέντρο της ψυχοσύνθεσης τους. Είναι τόσο όμορφο, ώστε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι συμμαχικές δυνάμεις δεν το έπληξαν με βομβαρδισμούς, αναγνωρίζοντας την πολιτιστική του αξία. Στην πόλη είναι συγκεντρωμένο ένα τεράστιο πλήθος θησαυρών και υπολογίζεται ότι πάνω από το 20% των έργων τέχνης όλης της Ιαπωνίας βρίσκονται στο Κιότο. Μία πόλη με περισσότερους από 1.700 Βουδιστικούς ναούς και πάνω από 300 ιερά του Σίντο.
Εδώ ο επισκέπτης κατανοεί πως οι γκέισες, το κιμονό, οι σαμουράι και οι παλαιστές σούμο δεν ανήκουν στο παρελθόν. Ο πορτοκαλόχρους Ναός Χέιαν (Heian Jingū), του 1895, αφιερωμένος στους αυτοκράτορες Kammu (737-806) και Komei (1831-1867) είναι ο πρώτος σταθμός της ολοήμερης ξενάγησης μας ενώ το ιερό Σανζουσαντζέντο, του 1164, με τα 1001 αγάλματα της θεάς του Ελέους, Κάνον, θα μας εντυπωσιάσει με το μέγεθός του. Ακολουθεί το ανυπέρβλητο Χρυσό Περίπτερο (Kinkakuji), το διασημότερο αξιοθέατο στα βόρεια προάστια της πόλης, που υπήρξε η θερινή βίλα του σογκούν Ashikaga Yoshimitsu και που μετατράπηκε σε ιερό Zen μετά τον θάνατό του, το 1408.
Το μεσημέρι θα απολαύσουμε την ιδιαίτερη γεύση ενός τυπικού γεύματος “Τεμπούρα” σε κάποιο από τα εξειδικευμένα σε αυτό το είδος κουζίνας εστιατόρια. Το απόγευμα με τον αρχηγό σας μπορείτε να επισκεφθείτε το μεταμοντέρνο κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού ή να περπατήσετε στο «Μονοπάτι του Φιλοσόφου», το οποίο θα μας αποκαλύψει το Κιότο του περιθωρίου, έξω από τις τουριστικές πεπατημένες. Για το βράδυ στο Κιότο, ένα πέρασμα από την περιοχή Γκιον, την παραδοσιακή συνοικία των Γκεϊσών και σήμερα κέντρο της νυχτερινής ζωής, είναι ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει η γνωριμία μας με την αρχοντική πόλη.
Ημέρα 8η: Κιότο (Νάρα) – Οσάκα
Η Νάρα, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, στην περιφέρεια Κανζάι, είναι σήμερα μία μικρή, γραφική και ήσυχη πόλη που όμως έχει να παρουσιάσει ένα μεγάλο και δυναμικό παρελθόν. Αν και υπήρξε πρωτεύουσα για πολύ λίγο (710-784), με το όνομα Heijo, η βουδιστική παρουσία και η ισχύς των μοναχών θεωρήθηκαν μεγάλες απειλές και ανάγκασαν την κυβέρνηση να μεταφέρει το 784 την πρωτεύουσα στην Ναγκαόκα. Στο έδαφός της όμως παρέμειναν μερικά από τα πιο εντυπωσιακά Βουδιστικά ιερά που θα γνωρίσουμε σήμερα στην ξενάγησή μας. Αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς, βγαίνοντας από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, είναι πως η σύγχρονη Νάρα δεν υστερεί σε τίποτα από τις υπόλοιπες Ιαπωνικές επαρχιακές πόλεις. Καλοσχεδιασμένοι δρόμοι, όμορφα μικρά καταστήματα, ατμοσφαιρικά εστιατόρια και μοντέρνα ντυμένοι κάτοικοι, που τρέχουν βιαστικοί στην δουλειά τους, είναι οι πρώτες εικόνες που εισπράττει ο επισκέπτης. Λίγα μόλις βήματα πιο πέρα και ξαφνικά μπροστά απλώνεται ένα αχανές πάρκο. Είναι το ομώνυμο πάρκο της πόλης που έλαβε την σημερινή του μορφή το 1880. Και όσο προχωράς το τοπίο γεμίζει ελάφια.
Τόσο εξοικειωμένα με την ανθρώπινη παρουσία, που παίζεις μαζί τους, τα ταΐζεις και φωτογραφίζεσαι. Περισσότερα από χίλια διακόσια ελάφια κυκλοφορούν ελεύθερα στο Πάρκο της Νάρα, στους πρόποδες του όρους Wakakusa. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ένας από τους τέσσερις θεούς του ναού Kasuga, ο Takenomikazuchi-no-mikoto εμφανίστηκε πάνω σε ένα λευκό ελάφι για να προστατέψει την πόλη από λιμό και από τότε τα ελάφια έγιναν οι αγγελιοφόροι των θεών. Μέχρι το 1637 η τιμωρία για το φόνο ελαφιού ήταν η θανατική ποινή. Σήμερα τα ελάφια θεωρούνται Εθνικοί θησαυροί. Η επίσκεψη των ιστορικών μνημείων θα ξεκινήσει από τον ναό Τοντάι-τζί, που φιλοξενεί το πελώριο χάλκινο άγαλμα του Νταιμπούτσου (Μεγάλος Βούδας) ύψους 16 μέτρων. Ο Todaiji, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει “Μεγάλο Ανατολικό Ιερό” κατασκευάσθηκε το 752, σαν το διοικητικό κέντρο όλων των βουδιστικών τέμπλων της περιφέρειας Νάρα, υπέστη φοβερές καταστροφές και το παρόν οικοδόμημα ανάγεται στο 1692, όντας μόνο τα 2/3 του αρχικού οικοδομήματος.
Ακολουθεί επίσκεψη στον Σιντοϊστικό ιερό Kasuga Taisha, αγαπημένο βωμό της πανίσχυρης οικογένειας Fujiwara, που κυβερνούσε την περιοχή κατά τις περιόδους Nara και Heian. Ο ναός βρίθει από αφιερωματικά μπρούτζινα φαναράκια, που όταν φωτίζονται το βράδυ, προσδίδουν μια εξωκόσμια εικόνα στο τοπίο. Με ένα περίπατο στην Naramachi, πρώην γειτονιά των εμπόρων με τα παραδοσιακά ξύλινα σπίτια και τους μικρούς βραχόκηπους κλείνουμε την επίσκεψή μας στην γοητευτική Νάρα. Στη συνέχεια καταλήγουμε στην Οσάκα για διανυκτέρευση.